درآمد زایی از طریق دیوار مهربانی! 

ایده خلاقانه و خیرخواهانه ای که چند ماه پیش از یک شهر شروع شد و چند هفته نگذشته به شهرهای دیگر رسید و در چشم بر هم زدنی بیشتر دیوارهای این شهر را تصاحب کرد اما مشکلی که تا کنون چندبار به وجود آمده سوءاستفاده بعضی ها از این کار خیر است.

روی این دیوارها چند جالباسی نصب شده و مردم لباسهایی که خودشان لازم ندارند و البته قابل استفاده هستند را به این دیوار آویزان می کنند تا هر کسی که نیاز داشته باشد بردارد و استفاده کند.
شعاری هم که روی این دیوارها نوشته شده این مضمون را دارد: «اگر نیاز نداری بذار- اگر نیاز داری بردار»
تفاوتی نمی کند چه کسی اولین دیوار مهربانی را در کدام نقطه کشور ایجاد کرد مهم اقدام خودجوش مردمی بود که با فرا رسیدن فصل سرد سال همنوعان نیازمند خود را فراموش نکردند و در حد توان خود به آنها یاری رساندند و این اقدام نیک آنقدر مورد استقبال قرار گرفته که در مدتی بسیار کوتاه نه تنها تمام نقاط کشور را در نوردیده بلکه توجه بسیاری از رسانه های خبری بزرگ جهان را نیز به خود جلب کرده است.

گزارش بزرگترین رسانه های جهان از دیوار مهربانی

بسیاری از بزرگترین رسانه های جهان که همواره به دنبال جوسازی علیه ایران با عناوین جعلی و غیرواقعی از جنگ طلبی و گرایش به خشونت و بی رحمی در میان ایرانیان بوده اند، این بار نتوانستند نسبت به این اقدام خیرخواهانه و فرهنگ نوع دوستی مردم مسلمان، بی اعتنا باشند.
به گونه ای که در مدتی کوتاه بسیاری از رسانه ها همچون سی ان ان، بی بی سی، فرانس 24، دویچه وله و ورد پرس گزارش هایی را با محوریت این موضوع کار کرده اند.

سی ان ان گزارش خود را اینگونه آغاز می کند: دنبال چیزی هستید که ایمان به انسانیت را به شما پس بدهد؟! شاید این خبر این کار را انجام دهد، چون ایران در حال ورود به یک زمستان سرد است، مردم این کشور یک طرح نوآورانه ای برای گرم نگه داشتن بی خانمان ها ایجاد کرده اند.

در ادامه این گزارش اینگونه می خوانیم: این دیوار مهربانی که مردم به صورت رایگان روی آن لباس می گذارند کل کشور را در بر می گیرد.پیام ساده است: «اگر لازم نداری بذار اگر لازم داری بردار». به گفته مقامات رسمی ایران 15 هزار نفر از مردم ایران بی خانمان هستند، یک سوم این مقدار را هم زنان تشکیل می دهند.
اما مشکلی که تا کنون چندبار به وجود آمده سوءاستفاده بعضی ها از این کار خیر است. دیده شده بعضی ها که ظاهر مرتب و شیکی هم دارند و قیافه شان، نشان می دهد که «نیازمند» نیستند اما وقتی به جنسی مفت و رایگان برمی خورند آن را برداشته و با خود می برند.
کافی است چند دقیقه روبه روی دیوار مهربانی نزدیکی های متروی فاطمی توقف کنید، دستتان به جالباسی بخورد، کارتان تمام است، آدم هایی که تا وقتی به دیوار نزدیک نشده اید، پنهانند، به یکباره دوره تان می کنند تا مبادا جنسی را از دست بدهند. برای همین خیرین ساک را زمین نگذاشته، لباس ها روی هوا غلت می زند، اگر سالم بود که هیچ، اما اگر نه! جایش روی زمین زیر دست و پای آدم هاست.

این البته روایت بیشتر دیوارهای مهربانی این روزهاست، کمی آن طرف تر از میدان فاطمی، خیابان شهید بهشتی هم حال و روزی شبیه این دارد، مرد موتور سواری که ظاهرش داد می زند، احتیاجی به شال و روسری های زنانه ندارد، پس از چند دقیقه، بدون آنکه از نگاه های سنگین عابران واهمه ای داشته باشد، اجناس را زیر و رو کرده و لباس های سالم را داخل ساک بزرگی که روی موتورش انداخته، سوار می کند. دیوار مهربانی مسجد النبی خیابان امیرآباد هم از دست آدم هایی که وقت و بی وقت به بهانه نیاز، لای لباس ها و کفش ها پرسه می زنند و گوشه دیوار را به کثیف ترین جای ممکن تبدیل کرده اند، در امان نمانده است.

مردم می گویند، از وقتی این دیوار رنگ آمیزی شده، سرو کله آشغال جمع کن های دوره گرد هم به جای سطل های زباله به اینجا باز شده است! خانمی که در گوهردشت کرج می نشیند هم حرف های جالبی دارد. او می گوید با چشم خودش دیده است که آقای پژو سواری روزانه کیف و کفش ها و کت و شلوارها را داخل صندوق عقب ماشینش می گذارد و بعد در «زور آباد» و حاشیه های شهر به قیمت های نه چندان بالا می فروشد. مثل همان دوره گرد بیچاره ای که خرج اعتیاد خودش را از همین راه تأمین می کند... حال و روز یخچال میدان شوش هم چندان مساعد نیست، این روزها اگر گذرتان به پایانه تاکسی های شوش برسد، «یخچال خالی» تنها تصویر بازمانده از مهربانی هایی است که تا چند ماه پیش لطفش شامل حال خیلی ها شده بود.

«حسین ایمانی جاجرمی»، جامعه شناس، معتقد است که اگر در پشت طرح این دیوارها و یخچال ها که این روزها اغلبشان به صورت خودجوش راه افتاده اند، ظرفیت اجتماعی مثل تشکل ٯهای مردمی و خیریه ها وجود داشته باشد، موفق خواهند بود و در غیر این صورت کارکرد اصلی خودشان را از دست می دهند.

وی تأکید دارد که کمک ها باید سازماندهی شود و بدون سازماندهی اجتماعی نمی توان به نتایج خیرخواهانه رسید، چراکه ممکن است افرادی در این زمینه منتفع شوند که نیازمند واقعی نیستند. از طرفی مساجد نیز می توانند مدیریت این خدمات را بر عهده بگیرند.

جاجرمی هم مثل خیلی های دیگر معتقد است کار خیلی خوب شروع شده، اما به نیمه ها که رسیده نتوانسته افراد فرصت طلب را حذف کند. البته به گفته او حالا وقت روی کار آمدن نسل دوم دیوارهای مهربانی است، چراکه این حرکت برای نهادینه شدن نیاز به زمان دارد و باید در اهداف و اجرا بازنگری شود.
وقتی می نویسیم «اگر نیاز داری بردار» یعنی برای نیازمندان است و دارایی فرد، ملاک بی نیازی اش نیست. چرا که ثروتمند واقعی کسی است که دلِ بزرگ و بخشنده ای داشته باشد.
پس بیایید دلمان را بزرگ کنیم و ببخشیم. هر کس بر می دارد، بردارد. مهم این است که ما تمرین «مهربانی» کرده ایم و نیاز یک انسانِ نیازمند را برطرف نموده ایم.