گزارش تکان دهنده از بی پولی

ماه مهمانی خدا رو به اتمام است. در این مدتی که گذشت، گرمای هوا، طولانی بودن روزها، گرسنگی و تشنگی، شب زنده داری ها و... روز و شبت را بهم ریخت و کلافه ات کرد اما باز هم این روزهای سخت را ادامه دادی چون به خالقی که تو را آفریده اطمینان داری و می دانی که پشت این حکم خداوند یک رازی نهفته است که  برای سلامت جسم و روحت مفید خواهد بود و این روزه ها در آینده به کمکت خواهد آمد.
یکی از حکمت های خداوند برای انجام فریضه ی روزه داری درک گرسنگانی است که ما تنها شاید در طول یک ماه رمضان بتوانیم آنها را درک کنیم و در طی سال از آنها غافل هستیم .در واقع فلسفه وجودی این ماه برای درک گرسنگان و فقرایی  است که اگر  من و شما و همه ثروتمندان جامعه رفتار اقتصادی توام با رفتار دینی می داشتیم شاهد چنین افرادی در جامعه نبودیم. اما اکنون عمدی یا سهوی در جامعه شاهد چنین افرادی هستیم و شاید ما حتی در ماه رمضان هم نتوانیم چنین مستمندان و نیازمندان جامعه مان را درک کنیم چرا که ما مطمئنیم که هنگام افطار و سحر غذایی هست تا تناول کنیم اما آنها...
اطلاع از وضع نا به سامان و مشقت بار عده ای در گوشه و کنار این شهر شاید برای برخی حتی غیر باور باشد و در نگاه اول تلخ به نظر برسد اما در پس این شهر بزرگ مردمی هستند که با مشقت و سختی های طاقت فرسا روزشان را به شب و شبشان  را به روز می رسانند و عده ای هم غرق در لذت و خوشی خود هستند بدون اینکه خبری از اطراف خود داشته باشند اما این روزها شاید تلنگر خوبی باشد برای من و شما که بسیاری از دردهای دیگران را فراموش کرده ایم.شاید در لحظه اول ناراحتمان کند وقتی می شنویم که  خانواده ای شاید برای یک شب بدون دغدغه خوابیدن و سیر کردن شکم فرزندانش هر روز شرمنده است اما کافیست به همین نزدیکی یک نیم نگاهی بیندازیم تا با خانواده هایی رو بروشویم که حسرت یکبار سیر خوابیدن  بر دلشان مانده است.

این ماه تلنگری بود بر خود ما تا  نیم نگاهی به اطرافمان کنیم و از وضع دردناک مردم اطرافمان هم آگاه شویم.از میان هزاران خانه این شهر خانه ای دریکی از مناطق دور افتاده اسلامشهر توجه ما را به خود جلب کرد که قصه ی ساکنان آن قصه ای غریب برای برخی از ما به حساب می آید. خانه ای در یکی از کوچه های تنگ و باریک با اعضایی که دریایی از مشکلات هستند. این خانواده آنقدر با مشکلات مختلف دست و پنجه نرم می کنند که وضع زندگی آنها گویای همه چیز است ما از نزدیک گفت و گویی را با مادر این خانواده انجام دادیم و از وضع زندگی اسف بار آنها مطلع شدیم.
به سختی آدرس خانه را که در منطقه دور افتاده ی  اسلامشهر بود پیدا کردیم و زنگ خانه را زدیم.خانم مومن و  متدینی  در را باز کرد و ما را به داخل خانه راهنمایی کرد و گزارشی از وضع زندگی آنها تهیه کردیم...
او خانمی 45 ساله است. دارای 4 فرزند ، دو دختر17 و 20 ساله  و دو پسر21 و 10 ساله.
 دختر 20 ساله ای  که ازدواج کرده و از شانس بدش شوهرش معتاد از آب درآمده و با یک بچه ی کوچک با خانواده اش زندگی میکند و همچنین  یک پسر 21 ساله ای که با تشویق دامادشان به اعتیاد رو آورد و با هزار بدبختی او را به کمپ ترک اعتیاد بردند که ترک کند اما فرار می کند و الان هم معلوم نیست در کجا به سر می برد!
این خانم از وضع زندگیشان میگوید که 25 سال است مستاجریم . شوهرم کار میکند و با 800 هزارتومن  به سختی امورات زندگی را می گذرانیم و ماهی 350 هزار تومن اجاره خانه میدهیم که به تازگی صاحب خانه اجاره را بالا برده و  تا 10 روز هم مهلت تخلیه خانه  را داده است. هر کجا برای گرفتن خانه اقدام می کنیم  حداقل 5 میلیون تومان پول پیش می خواهند که ما سه میلیون تومان بیشتر نداریم.
این خانم در حالی که اشک می ریزد و تعریف میکند،می گوید: قبلا حاضر بودم هرکار حلالی بکنم تا کمک حال همسرم باشم و بتوانیم شکم بچه ها راسیر کنیم اما الان پا درد گرفته ام و به سختی راه می روم.از هرکس کمک مالی خواستم دست رد به سینه ام زده و به کمیته امداد هم مراجعه کرده ام اما گفتند که شرایط ما برای کمک به خانواده های بی بضاعت فوت یا  بیماری سخت و لاعلاج سرپرست خانواده است. از رو انداختن به مردم خجالت می کشم.چندین بار تا سر چهار راه رفتم تا دستم را رو به مردم دراز کنم اما نتوانستم و دست خالی برگشتم...
دختر 18 ساله ام تا به حال چندین خواستگار داشته اما تنها به دلیل اینکه نمی توانیم جهیزیه بدهیم به خواستگار ها جواب رد می دهیم. دخترم مریض است. یک غده  در گلویش دارد که نیاز به عمل دارد اما بخاطر تنگ دستی پول عمل را نداریم و این غده هم روز به روز در حال بزرگ تر شدن است.غصه ها و سختی های زندگی ام یک طرف و بیماری دخترم هم از طرف دیگر مرا زجر می دهد.
این خانم با حال اشک و زاری از نوه ی دو ساله اش می گوید که  فقط شیر پاستوریزه میخورد و روزی 2000تومان پول شیر برای این بچه  را میدهیم. با وجود کرایه خانه  و خرج دوا و درمان دخترم و خرج و مخارج این بچه ی دو ساله تقریبا هیچ چیز برای امرار معاش خودمان نمی ماند. ماهی یکبار هم نمی توانیم برای بچه ها میوه بخریم و بارها شده تا دم مغازه میوه فروشی رفته ام تا از او خواهش کنم چند تا سیب به من بدهد اما نتوانستم و شرمنده به خانه برگشته ام. آدمی هستم که نمی توانم دستم را رو به دیگران دراز کنم اما تا دلتان بخواهد از در درگاه خدا گدایی می کنم و روزی یک جزء قرآن ختم می کنم تا بلکه خدا یک نگاهی هم به ما کند ...شاید در طول ماه رمضان همه به فکر کار خیر و کمک به نیازمندان باشند و بخواهند با کمک های خیر خواهانه و سازمان یافته خود دردی را از نیازمندان دوا کنند اما حتی در طول این روزهای ماه رمضان هم کسی سری به ما نزد و دردی را از ما دوا نکرد . سحر را با یک لیوان چای شیرین و یک تیکه نان بدون پنیر و هیچ چیزی به سر می بردیم و افطار را با یک لیوان آب  جوش و خرما باز می کردیم...

کاش همه ی روزها ماه خدا بود!

کل ماه رمضان30روز است و درد این نیازمندان 365 روز ...کاش  برای درمان این دردها در طول همه روزهای سال درمانی بود.کاش تنها ماه رمضان ماه خدا نبود که به بهانه ی ضیافت الهی دردی از نیازمندان دوا کنیم.کاش می شد به همه نیازمندان در طول سال کمک کرد و ای کاش برای کمک به نیازمندان سری هم به مناطق محروم و دور افتاده بیندازیم...
راه حلی برای این کاش ها وجود دارد، کافیست بخواهیم.اگر همه مردم اراده کنند و بر اساس دستور اسلام خمس و زکات و باقی وجوهات شرعی را درست بپردازند ، اگر حق دیگران را ادا کنند، اگر ارگان پرداخت این وجوهات را درست بیابند و یا خودشان به صورت مستقیم این وجوهات را به نیازمندان پرداخت کنند دیگر نیازمندی نمی ماند. مردم ما مهربانند اما ای کاش عده ای که حق مردم را به راحتی آب خوردن می خورند و  عین خیالشان نیست؛ عده ای که ربا خواری می کنند و سودهای کلانی را از مردم میگیرند و عده ای که دسترسی مستقیم به بیت المال دارند و پول بیت المال را به هدر می دهند یادشان می ماند که این اعتبارات سهم فقرایی است که خداوند آنها را پیش روی ما قرار داده است تا آزمون الهی برای ما باشند .

توصیه رهبری برای كمك به فقرا

یكى از درسهاى بزرگ ماه رمضان كه در خلال دعا و روزه و تلاوت قرآن در این ماه باید آن را فرا بگیریم و استفاده كنیم، این است كه با چشیدن گرسنگى و تشنگى، به فكر گرسنگان و محرومان و فقرا بیفتیم. در دعاى روزهاى ماه رمضان مى‏گوییم: «الّلهم اغن كلّ فقیر. الّلهم اشبع كلّ جائع. الّلهم اكس كلّ عریان». این دعا فقط براى خواندن نیست؛ براى این است كه همه خود را براى مبارزه با فقر و مجاهدت در راه ستردن غبار محرومیت از چهره محرومان و مستضعفان موظّف بدانند. این مبارزه، یك وظیفه همگانى است. در آیات قرآن مى‏خوانیم: «أرایت الّذى یكذب بالدّین. فذلك الّذى یدعّ الیتیم. و لایحضّ على طعام المسكین» ( ماعون: ۳ - ۱). یكى از نشانه‏هاى تكذیبِ دین این است كه‏ انسان در مقابل فقر فقیران و محرومان بى‏تفاوت باشد و احساس مسئولیت نكند.

همه باید خود را موظّف به مواسات بدانند. مواسات یعنى هیچ خانواده‏اى از خانواده‏هاى مسلمان و هم‏میهن و محروم را با دردها و محرومیتها و مشكلات خود تنها نگذاشتن؛ به سراغ آنها رفتن و دست كمك‏رسانى به سوى آنها دراز كردن. امروز این یك وظیفه جهانى براى همه انسانهایى است كه داراى وجدان و اخلاق و عاطفه انسانى هستند؛ اما براى مسلمانان، علاوه بر این‏كه یك وظیفه اخلاقى و عاطفى است، یك وظیفه دینى است.
 یكى از عواملى كه نمى‏گذارد دست كسانى كه توانایى كمك دارند، به یارى فقرا دراز شود، روحیه مصرف‏گرایى و تجمّل در جامعه است. براى جامعه بلاى بزرگى است كه میل به مصرف، روزبه ‏روز در آن زیاد شود و همه به بیشتر مصرف كردن، بیشتر خوردن، متنوّع تر خوردن، متنوّع‌تر پوشیدن و دنبال نشانه‏هاى مُد و هر چیز تازه براى وسایل زندگى و تجمّلات آن رفتن، تشویق شوند. چه ثروتها و پولهایى كه در این راهها هدر مى‏رود و از مصرف شدن در جایى كه موجب رضاى خدا و رفع مشكلات جمعى از مردم است، باز مى‏ماند!
امیدواریم که با رعایت اخلاق اسلامی بتوانیم در تمام طول سال و نه تنها در طول ماه رمضان  با کمک به نیازمندان ثواب کثیری را برای خود جمع کنیم و دل کودک و خانواده ای را شاد  کنیم.دلی که  تنها چشم انتظار این روزهای ماه رمضان، جشن نیکوکاری ها و عید نوروزهاست  و در دل آرزو می کند که ای کاش همه ی روزها ماه خدا و ماه احسان بود.

جهت کسب اطلاعات بیشتر از طریق ایمیل زیر اقدام فرمایید:

webmaill.tebyan.com

webmaster@tebyan.com